Stosowanie właściwej osłony: - Metabo (601731660) - Instrukcja obsługi - Strona 11

POLSKI

pl

110

względów bezpieczeństwa do pracy z tarczą tnącą

należy używać osłony do przecinania.

Nie stosować diamentowych tarcz tnących z

segmentami, pomiędzy którymi szczeliny są

większe niż 10 mm. Dopuszczalne są tylko ujemne

kąty natarcia segmentów.

Kompozytowe tarcze tnące stosować tylko w

przypadku, gdy są wzmocnione.

Używać elastycznych podkładek, jeżeli zostały

dostarczone w komplecie z materiałami szlifierskimi

i są wymagane.

Przestrzegać informacji producenta narzędzia i

osprzętu! Chronić tarcze przed smarem i

uderzeniami!

Tarcze szlifierskie przechowywać i stosować

zgodnie z zaleceniami producenta.

Narzędzia robocze muszą być przechowywane i

stosowane zgodnie z zaleceniami producenta.

Nigdy nie stosować tarcz tnących do szlifowania

zdzierającego lub usuwania zadziorów! Tarcze

tnące nie mogą być poddawane naciskom

bocznym.

Obrabiany element musi być mocno oparty i

zabezpieczony przed przesunięciem, np. za

pomocą urządzeń mocujących. Duże elementy

poddawane obróbce muszą być odpowiednio

podparte.

W przypadku narzędzi roboczych z wkładką

gwintowaną końcówka wrzeciona nie może stykać

się ze spodem otworu narzędzia szlifierskiego.

Zapewnić taką długość gwintu narzędzia

roboczego, aby pomieścił długość wrzeciona.

Gwint w narzędziu roboczym musi pasować do

gwintu na wrzecionie. Długość wrzeciona i gwint

wrzeciona patrz strona 2 i rozdział 14. Dane

techniczne.

Zaleca się stosowanie odpowiedniego

stacjonarnego urządzenia odsysającego. Na

zasilaniu elektrycznym zainstalować wyłącznik

różnicowoprądowy (RCD) o maks. prądzie

wyzwalającym 30 mA. W przypadku wyłączenia

szlifierki kątowej przez wyłącznik

różnicowoprądowy sprawdzić i oczyścić

urządzenie. Patrz rozdział 9. Czyszczenie.

Nie wolno używać uszkodzonych, nieokrągłych lub

wibrujących narzędzi roboczych.

Unikać uszkodzenia przewodów gazowych,

wodociągowych, elektrycznych i ścian nośnych

(statyka).

Uszkodzoną lub pękniętą rękojeść pomocniczą

należy wymienić. Nie używać maszyny z

uszkodzoną rękojeścią pomocniczą.

Uszkodzoną lub pękniętą osłonę wymienić. Nie

używać maszyny z uszkodzoną osłoną.

Małe elementy poddawane obróbce należy

odpowiednio zamocować. Można je zamocować na

przykład w imadle.

W przypadku stosowania tarcz o podwójnym

przeznaczeniu (kombinacja tarczy szlifierskiej i

ściernicy tnącej) montowanych za pomocą

kołnierza wolno używać wyłącznie następujących

typów osłon: typ A, typ C.

Patrz rozdział 11.

Stosowanie właściwej osłony:

Stosowanie niewłaściwej osłony może być

przyczyną utraty kontroli i poważnych obrażeń.

Przykłady nieprawidłowego zastosowania:

- W przypadku stosowania osłony typu A do

szlifowania bocznego osłona i element obrabiany

mogą sobie wzajemnie przeszkadzać, co

prowadzi do niedostatecznej kontroli.

- W przypadku stosowania osłony typu B do

przecinania kompozytowymi tarczami tnącymi

istnieje podwyższone ryzyko narażenia na

wyrzucane iskry i cząstki ścierne oraz odłamki

tarczy szlifierskiej w przypadku jej pęknięcia.

- W przypadku stosowania osłony typu A, B, C do

przecinania i szlifowania bocznego w betonie i

murze istnieje podwyższone ryzyko narażenia na

działanie pyłu oraz utraty kontroli skutkującej

odrzutem.

- W przypadku stosowania osłony typu A, B, C ze

szczotką talerzową o grubości większej niż

dopuszczalna druty mogą natrafić na osłonę, co

może spowodować ich złamanie.

Zawsze używać osłony przeznaczonej do danego

narzędzia roboczego. Patrz rozdział 11.

Zadbać o to, aby podczas pracy w warunkach

zapylenia otwory wentylacyjne nie były

przysłonięte. Jeśli zachodzi potrzeba usunięcia

pyłu, należy najpierw wyjąć akumulator (używać

przedmiotów niemetalowych) oraz unikać

uszkodzenia elementów wewnętrznych.

Redukcja zapylenia:

OSTRZEŻENIE

– Niektóre rodzaje pyłów,

które powstają podczas szlifowania papierem

ściernym, cięcia, szlifowania, wiercenia i innych

prac, zawierają substancje chemiczne, o których

wiadomo, że wywołują raka, wady wrodzone lub

zaburzają zdolność rozrodczą. Takie chemikalia to

na przykład:

- ołów z farb zawierających ołów,

- pył mineralny z cegieł, cementu i innych wyrobów

murarskich,

- arsen i chrom zawarty w drewnie poddanym

obróbce chemicznej.

Ryzyko narażenia zależy od częstotliwości

wykonywania takich prac. Aby zmniejszyć

zagrożenie ze strony substancji chemicznych:

pracować w obszarze o dobrej wentylacji i

stosować atestowane środki ochronne, np. maski

przeciwpyłowe zaprojektowane do filtrowania

cząstek mikroskopijnej wielkości.

Powyższe informacje odnoszą się również do

pyłów powstających przy obróbce innych

materiałów, np. niektórych rodzajów drewna

(drewno dębowe lub bukowe), metali, azbestu. Inne

znane schorzenia, to np. reakcje alergiczne i

choroby układu oddechowego. Zapobiegać

przedostawaniu się cząstek pyłu do organizmu.

Przestrzegać wytycznych dotyczących

obrabianego materiału, pracowników, rodzaju i

miejsca zastosowania oraz przepisów krajowych

(np. przepisów dotyczących ochrony pracy,

utylizacji).